میان خاک سر از آسمان در آوردیم چقدر قمری بی آشیان در آوردیم وجب وجب تن این خاک مرده را کندیم چقدر خاطره نیمه جان در آوردیم به حیرت این که ای خاک پیر با برکت چقدر از دل سنگت جوان در آوردیم چقدر خیره به دنبال ارغوان گشتیم ز خاک تیره ولی استخوان در آوردیم شما حماسه سرودید و ما به نام شما فقط ترانه سرودیم و نان در آوردیم برای اینکه بگوییم با شما بودیم چقدر از خودمان داستان در آوردیم و آبهای جهان تا از آسیاب افتاد قلم به دست شدیم و زبان در آوردیم