تو از اونجا كه دوره از منی كه مونده تو بن بست به عشقی كه هنوز زندست حواست نیست حواسم هست منم اونكه نفهمیده چرا با گریه همخونست به این خونه كه پر قصست حواست نیست حواسم هست عجیب و گنگه دنیامو با اینكه همه چی سادست داری دورتر میشی از من حواست نیست حواسم هست دیگه ردی از آغوشم رو گل های لباست نیست به این پژمردگی ها هم حواسم هست حواست نیست چی كار كردی با احساست كه هم اسمم شناست نیست هم اون احساس دوست داشتن ، حواسم هست حواست نیست رسوندمت به احساسم حضورت راه آخر بود من اما بی خبر بودم توو دستای تو خنجر بود تن من زخمی شد از عشق یه یادگاری پردرد به یاد اون كه یك روزی منو پابند و عاشق كرد ولی خوشحالم از این عشق با اینكه سرد و پیرم كرد یه احساسی به من داد كه از هر احساسی سیرم كرد