به کجای آسمون خیره شدی که غرورت داره کورت میکنه اینکه آیندتو میبینی همش از گذشتت داره دورت میکنه اینکه یادت بره کی بودی قدیم ممکنه هرکسی و پس بزنه یه حباب گنده میترسه همش نکنه کسی بهش دست بزنه دست بزنه دست بزنه… یادته آرزو میکردی یه روز تو خیابون آدما بشناسنت چه دری به تخته خورده که الان عینک دودی زدی نشناسنت اون کلاه لبه دار گنده رو میکشی دور سرت نشناسنت نشناسنت هه هه ه… نشناسنت هه هه ه اااا نشناسنت … ترست از اینه بفهمن که همش یه نمایش واسه دیده شدنه یه ستارست که به خاطر غرور تا فراموش میشه سو سو میزنه بیا فک کن که چرا چی شد الان تورو هرجا که میری میشناسنو از اضافه دلایی که شکست فرش قرمز زیر پات میندازنو تو که این مسیر سخت و اومدی که هنوزم خستگیش تو تنته هرچی گفتم با تموم تلخیاش یه تلنگر واسه ی بودنته یادته آرزو میکردی یه روز تو خیابون آدما بشناسنت چه دری به تخته خورده که الان عینک دودی زدی نشناسنت اون کلاه لبه دار گنده رو میکشی دور سرت نشناسنت نشناسنت هه هه ه… نشناسنت هه هه ه اااا نشناسنت …