چه حسی تو نگاه اخرت بود که ارام منو از من گرفته کجای اسمون رفتی که جاتو یه تسبیح و یه پیراهن گرفته هنوزم گرمی دستاتو حفظم که مشق های شبم رو خط کشیده یه عمره مشق دل تنگی نوشتم هنوزم هیچکی بابا مو ندیده کدوم اتیش به خاکستر نشونده نشد حتی تنت برگرده پیشم منم دارم تو اتیشت میسوزم عیب اینه که خاکستر نمیشم یه جور خوبی که بعده این همه سال نمیشه که نبودت باورم شه کدوم سنگر به دنبالت بگردم که باز پهنای شونت سنگرم شه کنار خنده ی توو قاب عکست یه عمر ه که شبا غمگین ترینم وطن اینجاست که در یاد تو باشم ببین بی تو چقدر بی سرزمینم چه حسی تو نگاه اخرت بود چی باعث شد که عاشق تر از این شی چقدر دل بسته ی این خاک بودیم که خواستی جلوه ی این سر زمین شی یه جور خوبی که بعد این همه سال نمیشه که نبودت باورم شه کدوم سنگر به دنبالت بگردم که باز پهنای شونت سنگرم شه