دیوونَتم دیگه اُمنین پی تو آوارتم مه شو و روز به یادتُم دیوونَتم دیگه اُمنین پی تو آوارتم مه شو و روز به یادتُم پروانتم مه كه نسوختَم از غمت مستانتم مه دستونُم به دامنت پروانتم مه كه نسوختَم از غمت مستانتم مه دستونُم به دامنت بیچارَم از خُوم موا برم به آسمون اُو دور دورن اُوسرتِر از مرز زمون اونجا بنینُم مه با یه شاخه گل یاس هرچند فقیرُم اما زدنیام بی نیاز هرچند فقیرُم اما زدنیام بی نیاز هر چند فقیرُم اما زدنیام بی نیاز دیوونَتم دیگه اُمنین پی تو آوارتم مه شو و روز به یادتُم پروانتم مه كه نسوختَم از غمت مستانتم مه دستونُم به دامنت دگه غم ناخَرُم شادی بیا بزن خورنده دگه غم ناخَرُم شادی بیا بزن خورنده اگردُم دَر به دَر دنبال یَك فرشته پاك فرشته ای كه اهل آسمونن نهن از خاك فرشته ای كه اهل آسمونن نهن از خاك مه ناامید نابُوم از پی تو گَشتن خودُم ایجام دلم تو ای یاوُن و دشتِن بازَم اگردُم بلكه رَه بیابون تو نور امیدی مه توى سرابون دگه غم ناخَرُم شادی بیا بزن خورنده دگه غم ناخَرُم شادی بیا بزن خورنده اگردُم دَر به دَر دنبال یَك فرشته پاك فرشته ای كه اهل آسمونن نهن از خاك فرشته ای كه اهل آسمونن نهن از خاك كسی كه دردُم از شعرُنُم بدونِت كسی كه حرفُم از تو نگاهُم بُخونت بازَم اگردُم بلكه ره بیابون تو نور امیدی مه توى سرابون دگه غم ناخَرُم شادی بیا بزن خورنده دگه غم ناخَرُم شادی بیا بزن خورنده اگردُم دَر به دَر دنبال یَك فرشته پاك فرشته ای كه اهل آسمونن نه از خاك فرشته ای كه اهل آسمونن نه از خاك