کنار آب و پای بید و تپه شعر و یاری خوش معاشر دلبری شیرین و ساقی گل گزاری خوش الا ای دولتی طالع که قدر وقت میدانی گوارا بادت این عشرت که داری روزگاری خوش به غفلت صرف شد عمرت بیا حافظ به میخانه که شنگولان خوش باشت بیاموزند کاری خوش