خشک آمد کشتگاه من در جوار کشت همسایه گرچه می گویند، می گریند روی ساحل نزدیک سوگواران در میان سوگواران قاصد روزان ابری داروگ کِی میرسد باران؟ بر بساطی که بساطی نیست در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست و جدار دنده های نِی به دیوار اتاقم دارد از خشکیش میترکد چون دل یاران که در حجران یاران قاصد روزان ابری