سحرگون شد شب تاریک قصه از اون وقت که مهتابه شدی تو به عشقت خفته نبض طبع شعرم تپش از سر گرفت جانانه از نو معطر شد هوای شهر ذهنم از عطر لحظه مرغوب دیوار گذشتم از غبار شک و تردید شدم از خواب کتمان تو بیدار به شوق حس خوب خواستن تو شدم از دست دلشوره فراری نفس از یه نگاه تو گرفتم شدم در بستر عشق تو جاری به شوق حس خوب خواستن تو شدم از دست دلشوره فراری نفس از یه نگاه تو گرفتم شدم در بستر عشق تو جاری قلم دربار و خالی از عریضه اسیر مسلخ بی تابی و فقر نشستم پای ناز و غمزه تو به حال این حقیر کردی تو همره سکوت مطلق شرم و هراسو چه خوش آهنگ و بی پروا شکستی نجابت خرج من کردی و آخر به این دل چه غریبانه نشستی به شوق حس خوب خواستن تو شدم از دست دلشوره فراری نفس از یه نگاه تو گرفتم شدم در بستر عشق تو جاری به شوق حس خوب خواستن تو شدم از دست دلشوره فراری نفس از یه نگاه تو گرفتم شدم در بستر عشق تو جاری تو بوران زمستون محبت سپردی دست من دست بهارو تو دردانه تر از لمسه لبخند ربودی از نگاهم انتظارو قسم خورده به عشقت سربلندم اگه حتی کنار من نمونی میمونم تا ابد رو خاک یادت مرید لحظه های آسمونی به شوق حس خوب خواستن تو شدم از دست دلشوره فراری نفس از یه نگاه تو گرفتم شدم در بستر عشق تو جاری به شوق حس خوب خواستن تو شدم از دست دلشوره فراری نفس از یه نگاه تو گرفتم شدم در بستر عشق تو جاری