ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو جان همه خوش است در سایه لطف جان تو شاه همه جهان تویی اصل همه کسان تویی چونک تو هستی آن ما نیست غم از کسان تو واعظ کشوری بدم صاحب منبری بدم کرد فضایلت مرا عاشق و کف زنان تو من به تو مایل و تویی هرنفسی ملولتر وه که خجل نمی شود میل من از ملال تو خوبی جمله شاهدان مات شد و کساد شد چون بنمود ذره ای خوبی بیکران تو شب همه شب چو ابر دی بارم اشک بر درت پاک کنم به آستین اشک به آستان تو