برون شو اي غم از سينه كه لطف يار مي آيد تو هم اي دل ز من گم شو كه آن دلدار مي آيد نگويم يار را شادي كه از شادي گذشتست او مرا از فرط عشق او ز شادي عار مي آيد مسلمانان ، مسلمانان ، مسلماني ز سر گيريد كه كفر از شرم يار من مسلمان وار مي آيد چه نور است اين چه تابست اين چه ماه و آفتاب است اين مگر آن يار خلوت جو ز كوه و غار مي آيد در و ديوار اين سينه همي دَرَّد ز انبوهي علمهاتان نگون گردد كه آن بسيار مي آيد غلط گفتم ، غلط گفتم كه اين اوراق شعر من ز شرم آن پريچهره به استغفار مي آيد