خسته و پریشانم در غم تو گریانم از همه گریزانم تا رود ز تن جانم تو که گفتی به پیش من بمان چرا چونین نهان مرا به حال خود رها کردی چرا ندیده ایی که از غمت فغان رود به آسمان چه گویمت مرا فدا کردی مگر که جان به لب رسد که یادت از نظر رود چرا تو بی خبر زما رفتی چه می شود عیان شوی مرا عزیز جان شوی بگو چرا بگو کجا رفتی دیده بر رهت دارم در دل شب تارم در غم تو بیمارم تا دوباره برگردی به هر کرانه رفته ایی به یک بهانه رفته ایی دلم نشانه رفته ایی بجویمت ز بی نشان ها دوباره پیش من بیا ببین که میشود بپا نوای شورو نغمه ها به کوه و دشت و آسمان ها ببین که دل شکسته ام به گوشه ایی نشسته ام بجز تو دل نبسته ام دمی بمان به پیش من عزیز جانم ز دیده خون شود روان به یادت ای امید جان ز چشم من نشو نهان که در فراغ روی تو رسد خزانم