از غم آزادم ای دلدارم گر کنی یادم در شب تارم چون خزان بميرد گل جهان بگيرد آتش گل از باغ سر کشد به آفاق بر زند به گلشن برق صبح روشن ای یار همنوایم آشنایم همسرودم همسرایم با حسودم گو نوایم چو خون چکان ترانه رسم به هر کرانه ای شمع شام تارم بی قرارم بی تو ابری خون نگارم تا بروید گل ز خارم رسم به هر کرانه چو خون چکان ترانه گلشن ای نازنین بشکفد بعد از این دل نماند حزین مژدگانی بهار است ای گلستان گل جان تو جان گل گل به قربان گل مژدگانی بهار است