می دونم تا ته قصه جدایی در کمینه تو به من امید بده حرف من همینه میدونم لحظه ی شوم نبودن و نزدیکه امید بده تا ندونم این دنیا چه تاریکه تاریکه می دونم سخته با من باشی و بدونی باید بری و تنها شم نگو نتونی شاید نمی گی از هجوم عشق من دلت می گیره می ترسی بدونم و دل از غصه بمیره می میره سرنوشت سنگ و منم از جنس شیشه ام برات مهم نباشه بعد از تو چی می شم تو به من امید بده آرامش بگیرم بگو بی من راحتی تا راحت بمیرم