ای که بینم از باده ی حسن و دلبری سرمستی عاقبت غرور مرا با نگاه خود بشکستی تار و پود جانم ز هم شد گسسته چون دیدم من رفتیو گسستی ز ما با رقیب من پیوستی دلم چو تار مویت شد پریشان شدم ز حسرت همچون لاله سوزان چو قدح هر دمی دست کسی رام هر بوالهوسی رام هر بوالهوسی تو من ندانم چرا ای گل من همدم خار و خسی همدم خارو خسی تو چو قدح هر دمی دست کسی رام هر بوالهوسی رام هر بوالهوسی تو آه من ندانم چرا ای گل من همدم خار و خسی همدم خار و خسی تو با توام در همه جا گرچه ز من دوری تو مهی پیش شبان چشم مرا نوری تو همان لیلی افسانه ی جاویدی آه دل مجنون مرا مایه ی امیدی ای که بینم از باده ی حسن و دلبری سرمستی عاقبت غرور مرا با نگاه خود بشکستی تار و پود جانم ز هم شد گسسته چون دیدم من رفتی و گسستی زما با رقیب من پیوستی چو قدح هر دمی دست کسی رام هر بوالهوسی رام هر بوالهوسی تو آه من ندانم چرا ای گل من همدم خار و خسی همدم خار و خسی تو