به من فرصت بده خوبم به من که بی تو می میرم از این فاصله ها از این جدایی خیلی دلگیرم ببخش این سادگی هامو اگه از تو جدا بودم تو عاشق بودی اما من گرفتار خودم بودم ببخش اگه نشد حتی یه بار بگم دوست دارم خودم حتی خودم خستم از این سکوت مرگبارم از این خواب پریشونم از این فکرهای آلوده از این احساس تردیدی که وقتی هستی نابوده نگاهت عاشق و زیباست دلت اندازه ی دریاست دلیل هرچی هست اینجا هنوز عشقت پا برجاست چشای پاک و معصومت کسی جز من نمی بینمه که بعده این همه مدت هنوز عشقت شیرینه دلم از این قفس خونه از این دلتنگی داغونه چقد دلگیر بی چشمات در و دیوار این خونه مثل چراغ این خونه تا وقتی نیستی خاموشم تا وقتی نیستی بار عشق یه کم سنگین رو دوشم