توی خلوت پر از همهمه ام یه صدایی به صداتنمیرسه اگه میتونی منو دعا بکن من که دستم بهخدا نمیرسه آسمونا ارزونی پرنده ها جای اسمونایه قفس بده همه ی دارو ندارمو بگیر هر چی بودمو دوباره پس بده بازم هیچ راهی به مقصدنرسید من هراز و یک شب که مأتلم تا ته جاده یدنیا رفتمو بازم انگار سر جای اولم چرا دنیابا تمام وسعتش مرهمی برای زخم من نداشت پای هرچی که دویدم آخرش حسرت داشتنشو تو دلمگذاشت سر رو شونه های سنگ روزگار قد اینفاصله هق هق میکنه دارم از ثانیه ها سیرمیشم دارم از دوری تو دق میکنم پشت خنده هایمصنوعی من دل به این بغض گلو شکن بده روزگارسردمو ورق بزن دست مهربونتو به من بده گمشدم تویه شبی که خودمم شریک حتی یه فانوسنداره منو با خودت ببر به روشنی اخه هیچکی مثلتو منو دوس نداره لک زده دلم واسه یههمزبون شیشه ی دل همه سنگ شده میدونی دلیلگریه هام چیه ای خدا دلم واست تنگ شده