با ز دوباره يه شب عشق ديگست من برای دو تا عاشق می خونم نفسام با نغمه هام راهی می شن اما من خيره به سازم می مونم با ترانه ها به رويا مي رسم نغمه ی بهارو با ساز مي زنم توی سرزمين بيت و قافيه عاشق و مونس بی قرار منم من هميشه قصه ی عشقو می گم ولی تنها يارم اين ساز منه عمر عاشق بودنم چقدر کمه آخرش آخر آواز منه يه روزی زندون شعرو ميشکنم از حصار قصه ها رها ميشم تا تو آخرين ترانه ام بشی اسمتو صدا کنم بيای پيشم بيا اين بار ديگه باهم بخونيم از رسيدن دلای ما به هم تو بساز آخر شعر عشقمو تا بميره تا ابد غصه و غم من هميشه قصه عشقو ميگم ولی تنها يارم اين ساز منه عمر عاشق بودنم چقدر کمه آخرش آخر آواز منه