دونه های برف روی گونه هات خونه ميکنن دوباره باز زمستونه و دل نگرونه طاقت دوريتو نداره ابرای سياه بين خونه ها ديوار سفيد ميذارن از دل تنگم و گل قشنگم انگاری خبر ندارن برفها رو آب کن بيا سرما رو خواب کن بيا ديوار انتظارو بزن خراب کن بيا خودت خبر نداری ماه شباي تاری تو صدتا فصل سرما گل هميشه بهاری خورشيد عشق ما تو آسمون می تابه ديو سپيد عاقبتش چشمه ی آبه فصل قشنگ قصه مون تو سبزه زاره اونجا که هر عاشقي مهمون بهاره بيا همدم اين قلب ديوونه ی من باش بيا قشنگ ترين گل تو گلخونه من باش بيا که قصر عشقو تو آسمون بسازيم بيا که با بهارون دلامونو ببازيم