تنها توئی تو که میتپید ِ نبض ِ این رهایی تو فارغ از وفور ِ سایه هایی باز آی که جز تو جهان ِ من حقیقتی ندارد تو میروی که ابر ِ غم ببارد به سمت ِ ماندنت راهی نمیشوی چرا؟! گاهی ستاره هدیه کن به مشت ِ پوچ ِ شبها شمرده تر بگو با من حروف ِ رفتنت تا من بگیرم از دلت همه بهانه هارا آشوبم آرامشم توئی به هر ترانه ای سر میکشم توئی سحر اضافه کن به فهم ِ آسمانم آشوبم آرامشم توئی به هر ترانه ای سر میکشم توئی بیا که بی تو من غم ِ دوصد خرانم بگذار بگوینم که از سراب ِ.این آب بریدم من از عطش ترانه آفریدم به سمت ِ ماندنت راهی نمیشوی چرا؟! گاهی ستاره هدیه کن به مشت ِ پوچ ِ شبها شمرده تر بگو با من حروف ِ رفتنت تا من بگیرم از دلت همه بهانه هارا آشوبم آرامشم توئی به هر ترانه ای سر میکشم توئی سحر اضافه کن به فهم ِ آسمانم آشوبم آرامشم توئی به هر ترانه ای سر میکشم توئی بیا که بی تو من غم ِ دوصد خرانم