گر چه این دلبستگی های زمینی خوب نیست اتفاق است و می افتد ، دل که سنگ و چوب نیست با چنین شوق تماشای من و زیبایی ات صبر ممکن هم اگر باشد ، دگر مطلوب نیست کفر عشق آمیز شیطان ، عبرت آموزم شده است گرچه در نزد شما جز بنده ای مغضوب نیست نیست مولانا ، جهان از شمس تبریزی پر است تشنه جانی کو و گرنه قحطی محبوب نیست قفل ، قلف و مبتلا را مفتلا گفتن خوش است گر چه هر عاشق ، که دست افشان شود زرکوب نیست آسمانی یا زمینی ، کاش عاشق می شدیم گر چه این دلبستگی های زمینی خوب نیست رفته ای از بر ما چشم به راهیم بیا حلقه در گوش در کعبه ی آهیم بیا دوری ات بند غم افکند به پای دل مست مست بودیم و پشیمان ز گناهیم بیا زندگی چوبه ی دار و همه آویختگان طالب صحبت آن مهر گیاهیم بیا شمس خاموش شد از دوری ات ای دور قمر گرچه با یاد تو در حضرت ماهیم بیا