بیخیاله مردمی که نمیفهمنم حتی پاره ای که دوره از تنم بیخیاله اونایی که نمیخواستنم و هی بهم میگفتن حرف راست نزن بیخیاله مادلای قدبلندش بیخیاله دزدای هنرمندش بیخیاله ارازل اوباش و زبلشو بیخیاله پلیسای بد بدنو چغرش جوونای رقاصو دو ساعته میگیرن اما صورت خواهرامو تو اسید میبینم بیخیاله دخترای بی پناهش بیخیاله دکترای بی سوادش اونکه کرده دنیا داغش یا اونکه مونده تو سینه آهش بیخیاله تحدید و توپ و تشر بیخیاله اصطلاح حقوق ِ بشر بیخیاله اشکای آروم مادر که تو خون ِ بچه هاش آروم می بارن بیخیالی هرچی که سرم میبارن بیخیالم هرچی که سرت بیارن تو دنیای من هیچی آروم نیست ، چجوری با صدای من آرومی تو این جنگل درنده ای که هیچی توش جنس ِ قانون نیست.. زیر بارون پرسه می زنم تو خیابون خیسه پیرهنم اشکام از چشمام دل نمیکنن دل نمیکنن.. تا روزا شد سرد و پاییزی تازه فهمیدم تو قهرمان نیستی حالا به من میگی مرد پاییزی مرد پاییزی..